جمهوری ترکیه

ترکیه در 29 اکتبر 1923 میلادی، کمی پس از پایان جنگ جهانی اول به استقلال رسید. در این سال، گروهی از بازماندگان امپراتوری عثمانی، به رهبری مصطفی‌کمال‌پاشا ، سرزمین کنونی ترکیه را از دست مهاجمان خارجی آزاد کرده و جمهوری ترکیه را پی‌ریزی کرد. 

مصطفی کمال که بعدها با لقب آتاتورک (پدر ملت ترک) شناخته شد، در اکتبر 1923 میلادی، جمهوری دموکراسی پارلمانی را وضع کرد و شهر آنکارا را به عنوان پایتخت برگزید. در سال 1924 میلادی، قانون اساسی جدید به تصویب رسید و از آن پس حکومت چهارده ساله آتاتورک بر جمهوری ترکیه آغاز شد. در دوران حکومت آتاتورک، اصلاحات اجتماعی، سیاسی و قانونی وسیعی در کشور ترکیه انجام شد. مهم‌ترین جلوه حکومت آتاتورک، حرکت به سمت ایجاد تمدنی متکی بر ارزش‌ها و اصول دموکراسی غربی بود. وی ضمن پذیرش اسلام به عنوان دین رسمی ترکیه، یک حکومت سکولار را بنا نهاد. 

از مهم‌ترین شعارهای حکومت آتاتورک، حاکمیت قانون، استقلال آرا مردم و مسوولیت‌های شهروندی بود. آتاتورک در ابتدای حکومت خود، زبان نوشتاری ترکیه را تغییر داد و الفبای لاتین را جایگزین الفبای فارسی کرد. 

وی همچنین استفاده از پیراهن‌های یک‌شکل را در ترکیه رواج داد. یکی از نتایج اصلاحات آتاتورک، حضور موثر زنان در فعالیت‌های اجتماعی بود و در سال 1934 میلادی، زنان از حق رای برخوردار شدند. در زمان آتاتورک، مطابق قانون اساسی، حزب خلق تنها حزب قانونی ترکیه بود. در سال 1938 میلادی، با مرگ آتاتورک، آقای عصمت اینونو، رهبر حزب خلق به ریاست جمهوری رسید و همچنان سیاست‌های آتاتورک را دنبال کرد. در سال 1945 میلادی، ترکیه به سازمان ملل پیوست و در سال 1952 میلادی، به عضویت ناتو درآمد. ترکیه در سال 1964 میلادی موافقت‌نامه پیوستن به اتحادیه اروپا را امضا کرد و تاکنون در انتظار عضویت دایم در این اتحادیه است. 

از ابتدای دهه‌ی 1960 میلادی به مدت 25 سال جو سیاسی ترکیه متشنج بود و در سال‌های 1960، 1971 و 1980 میلادی نظامیان بر مصدر حکومت تکیه زدند. در سال 1960 میلادی، ژنرال گورسل و در سال 1980 میلادی، کنعان اورن از طریق کودتا حکومت را به دست گرفتتد. در سال 1974 میلادی، ترکیه برای جلوگیری از نفوذ یونان در جزیره قبرس، اقدام به اشغال نظامی بخش‌های شمالی این جزیره کرد و در آن یک جمهوری ترک‌نشین به وجود آورد. ترکیه از سال 1984 میلادی، نیز درگیر جنبش جدایی‌خواه مناطق کردنشین خود موسوم به پ.ک.ک است و همواره در مناطق مرزی خود با عراق، شاهد ناآرامی‌های زیادی بوده است که تاکنون نیز ادامه دارد.

این کشور به 81 استان تقسیم می‌شود. همه‌ی مراکز استان‌ها به جز سه استان (ختای با مرکزیت آنتاکیا، کوجا الی با مرکزیت ایزمیت و سقاریه با مرکزیت آداپازاری) با خود استان هم‌نام هستند. هر یک از استان‌های ترکیه به چندین بخش تقسیم می‌شوند.